Licht is leven

Als amateur natuurfotograaf heeft licht een bijzondere betekenis voor mij. Uiteindelijk betekent fotografie ‘schrijven met licht’. Wie bij natuurlijk licht fotografeert weet hoezeer een goede foto afhankelijk is van het juiste licht. Maar dat terzijde. De betekenis van licht is zondermeer heel veel breder dan dit.
‘Licht is leven’ dat weten we allemaal. De invloed van licht op onze stemmingen is voor veel mensen een realiteit waar we niet omheen kunnen, zeker in een land als Nederland. Licht heeft een enorme invloed op onze stofwisseling. De Wake-up lamp i.p.v. de traditionele wekker is daar een mooie praktische toepassing van.

Daarnaast is licht in de natuur ook een belangrijk communicatiemiddel. In het maart nummer van de Nederlands/Belgische uitgave van National Geographic staat een prachtig artikel over dit fenomeen onder de titel “Lichtspel in de natuur”. Wist u bijvoorbeeld dat er ruim negentig soorten schimmels zijn die ’s avonds licht geven? Licht als communicatiemiddel in de diepzee levert fascinerende en onwerkelijke beelden op. En wie kent er niet het Vuurvliegje of de Zeevonk, een lichtgevende algen soort die in de zomer de golven in de branding schitterend kunnen doen oplichten.

Maar er is meer. Dat licht ook een belangrijk communicatiemiddel is in het lichaam van mens en dier is voor de meesten nieuw. Dit is geen licht dat we met ons blote oog of met eenvoudige optische hulpmiddelen kunnen zien. Het is “ultra zwak licht” dat alleen met hoogwaardige technologie en dankzij computers waarneembaar gemaakt kan worden.

In de natuurkunde stelt men dat licht is opgebouwd uit fotonen, zogenaamde ‘lichtdeeltjes’. Onderwerp apart waarom hier van ‘deeltjes’ gesproken wordt, maar dat laten we maar even rusten.

De hoeveelheid energie in een foton bepaalt wat voor soort licht we hebben. Zo spreken we bijvoorbeeld van ultraviolet licht, infrarood licht etc. Om met de woorden van de Nederlander dr. Roel van Wijk, wereldwijd bekend vanwege zijn baanbrekend werk op het vlak van licht in levende systemen, te spreken: “Als het mogelijk zou zijn om in de dichte levende massa te kunnen kijken zouden we een voortdurende flikkering kunnen waarnemen.

Het licht dat in levende systemen bestaat en daaruit ook kan ontsnappen wordt aangeduid met de term biofotonen. Het zijn fotonen waarin informatie van de bron, het levende systeem, voorkomt.”

En juist die informatie is zo belangwekkend. Hoewel het aantal onderzoekers dat zich wereldwijd met dit opwindende fenomeen bezighouden beperkt is wordt er belangrijke vooruitgang geboekt. Er is steeds meer onderzoek naar de invloed van stress, evenwichtigheid, harmonie en gezondheid op deze licht-informatie van het organisme. En de uitkomsten zijn veelbelovend.

Er is in deze tijd een groeiend besef bij overheden en beleidsmakers maar ook bij de bevolking, dat je in gezondheid moet investeren door voldoende beweging, ontspanning, de juiste voeding, voldoende slaap etc. Maar om te weten of de inspanningen ook echt zinvol zijn, d.w.z. in het individuele geval leiden tot een toename van gezondheid is betrouwbaar meten een voorwaarde. Fotonenmeting heeft daarin de toekomst.

(Eerder gepubliceerd in “Blik op Zeewolde” maart 2015)

Internationale Dag van de slaap

Morgen is het de internationale Dag van de slaap. Dat doet vermoeden dat er een probleem is rondom slaap dat ruim aandacht verdient. Volgens ArboNed hebben tenminste 30% van de werknemers in Nederland last van slaapproblemen. Bij werknemers in ploegendiensten ligt het percentage nog hoger: tussen de 42 en 68%. Slaapproblemen, aldus ArboNed, kosten de Nederlandse economie zo’n 4,5 miljard euro per jaar.

Deze cijfers liegen er niet om. In werkelijkheid is het probleem echter nog veel groter. Want het gaat hier om mensen die slaapproblemen ervaren.

De slaap is onze belangrijkste herstelperiode. Overdag staat ons lichaam in de actieve stand, we verbruiken energie, we teren in op onze reserves en er treedt slijtage op. Daar moet voldoende hoogwaardig herstel tegenover staan, en dat vindt als regel plaats in de nacht.

Echter, er zijn ook mensen die wél slapen en toch onvoldoende of zelfs slecht herstellen. Deze mensen zijn zich dus niet bewust van een probleem betreffende de slaap.

Het belang van voldoende herstel, of het nu al of niet samengaat met slecht slapen of niet, is evident. Als energie uitgaven niet voldoende gecompenseerd worden door energie inkomsten ontstaat er een energie-kredietcrises. We teren in op de reserves, we verouderen sneller en onze prestaties worden minder. Niet alleen onze prestaties lijden eronder maar ook neemt de kans op disfunctioneren en uiteindelijk chronische ziektes toe. We spreken veel over stress tegenwoordig, maar ten diepste gaat het om de vraag of er naast de totale stressdruk voldoende écht herstel is.

Om te zien óf we voldoende herstellen in de slaap en zo niet, of dat mogelijk verband houdt met onze levensstijl is van fundamenteel belang voor het gericht aanpakken van dit probleem en voor het verbeteren van onze conditie en prestaties. De 72uurs HRV (hartslagvariatie) meting van Firstbeat is een uitstekende tool om inzicht te krijgen in uw persoonlijk herstel.

Juist ook voor mensen in ploegendiensten, nachtverpleegkundigen en vliegend personeel is inzicht in de balans tussen activiteiten en herstel van cruciaal belang voor gezondheid en optimale prestaties.

Voor meer informatie: www.biocoherence.eu of www.firstbeat.com

Jodium 24uurs urine test nu voor publiek beschikbaar!

Jodium tekort is een wijdverbreid probleem. Op deze weblog is daar al meer dan eens over geschreven.

Vanaf heden is de Jodium 24uurs urine test ook voor gezonde mensen beschikbaar. De betekenis van jodium binnen het terrein van de gezondheidsbevordering en de ziektepreventie is groot. Derhalve is het voor veel mensen bijzonder nuttig om te laten bepalen hoe het er met hun jodium depot voor staat.

Via de website www.biocoherence.eu kunt u de jodium test, alsmede andere op het verbeteren van de gezondheid gerichte testen, aanvragen.

Kinderen vaker ziek door bezoek crèche

Volgens een promotieonderzoek van Remko Enserink (Universiteit Utrecht) zouden kinderen die naar de crèche gaan twee keer zo vaak ziek zijn als kinderen die thuis blijven. Ook bezoek aan de huisarts zou twee keer zo hoog liggen en er zouden twee keer zo vaak gezondheid complicaties optreden waardoor de kinderen opgenomen moeten worden in het ziekenhuis. Qua kosten komt dit neer op een slordige 100 miljoen extra kosten.

Op zich een interessante analyse waar we niet omheen kunnen. Er kunnen evenwel heel verschillende conclusies uit deze observatie getrokken worden.

De promovendus legt de bal kennelijk bij de kinderopvangverblijven en bepleit de invoering van een keurmerk. Hoe hygiënischer de opvang en hoe nadrukkelijker de preventieve maatregelen, hoe beter. Op zich een loffelijk streven maar het betoog gaat voorbij aan de werkelijke oorzaak. Die ligt namelijk niet op de crèches maar bij de weerstand van de kinderen zelf. Een hele generatie kinderen worden al zeer vroeg opgezadeld met een slecht functionerend immuunsysteem en vervolgens vinden we het dan gek dat ze elkaar aansteken als we ze op een ‘kluitje’ bij elkaar brengen.

Het vaccinatie bombardement dat al vanaf de 2e levensmaand begint, samen met andere factoren als kunstvoeding i.p.v. borstvoeding, stress e.d. leiden ertoe dat heel veel kinderen al op zeer jonge leeftijd te kampen hebben met een verminderde weerstand. Het zou beter zijn als daar meer aandacht aan werd besteedt. Dat zou uiteindelijk een besparing op kunnen leveren die een veelvoud is van de genoemde 100 miljoen.

Reguliere kanker behandeling, en dan…..?

Regelmatig krijg ik vragen van mensen die een reguliere kanker behandeling achter de rug hebben en zich afvragen wat ze dan kunnen doen. Daarna komen ze als regel in een periodiek controle traject met alle onzekerheden van dien.

Een heel terechte vraag. Het beantwoorden van deze vraag hangt natuurlijk direct samen met de visie op kanker. Doordat de reguliere kanker behandeling zich uitsluitend richt op de tumor en niet op de mogelijke oorzaken is hun vervolgtraject ook uitsluitend gericht op het zo vroeg mogelijk traceren van nieuwe tumor activiteit. Maar dát wil je nu juist zo graag zien te voorkomen, dat er weer tumor activiteit ontstaat.

Voor ons is de tumor het ‘product’ van een diepere ontregeling, verstoring in het organisme. Lees hiervoor mijn eerdere serie blogs over kanker. De reguliere kanker behandeling richt zich op de tumor maar niet op het onderliggende probleem. Dit probleem blijft derhalve volledig bestaan na de afronding van de chemo en/of bestraling. Om nog maar te zwijgen over de reële mogelijkheid dat deze voor het lichaam agressieve behandelmethoden de oorzaken alleen maar verder versterken.

Er is dus alles voor te zeggen om juist bij deze groep patiënten na afloop van de reguliere therapie een grondig preventie programma te starten. Een traject waarin de oorzaken in beeld worden gebracht en gericht worden aangepakt teneinde de kans op een herhaling van de tumor activiteit in de toekomst te minimaliseren.

Hoezeer ik ook begrijp dat veel kankerpatiënten na afloop van een vaak loodzwaar regulier traject behandel-moe zijn en nu eindelijk eens het gevoel willen hebben ‘niet meer ziek te zijn’. Toch moet ik hiervoor waarschuwen. Gerichte preventie is meer noodzaak dan ooit juist in deze fase. Zie het ook niet als een bevestiging dat u ‘toch nog ziek’ bent, maar als een gerichte investering in uw gezondheid.

Symptomen en Gezondheid

Moderne auto’s zijn uitgerust met een groot aantal zogenaamde waarschuwingssystemen. Lampjes op het dashboard informeren de berijder over oliepeil, temperatuur van de motor en in bepaalde gevallen zelfs bandenspanning of wanneer het tijd is voor een onderhoudsbeurt. Dit alles om te helpen de auto zo lang mogelijk in een zo goed mogelijke conditie te houden.

Geen weldenkend mens zal dan ook ingaan op een aanbod om een nieuwe auto aan te schaffen waarbij deze waarschuwingssystemen achterwege gelaten zijn, ook al zou dat een flinke korting opleveren.

Stel, u komt bij de garage met de vraag wat een knipperend lampje op het dashboard betekent. De monteur stelt u gerust, de auto rijdt immers nog gewoon en u hoort ook geen gekke geluiden. ”Gewoon door blijven rijden” is het advies en om onnodige stress te vermijden wordt met een klein stickertje het knipperende lampje aan het gezicht onttrokken. Er wordt en passant nog opgemerkt dat u gerust kunt bellen als u met de auto mocht stranden.

Het is met de mens feitelijk niet anders. Symptomen en klachten zijn evenzovele signalen die waarschuwen dat het intern dreigt mis te gaan of reeds mis gaat. Symptomen kunnen lastig zijn, maar dienen vooral niet genegeerd of zelfs onderdrukt te worden.

Wanneer symptomen alleen maar onderdrukt worden, omdat we geen energie, geld en tijd willen stoppen in de vraagstelling naar het hoe en waarom, dan negeren we de belangrijke signalen van het lichaam en daar krijgen we vroeg of laat de rekening voor gepresenteerd.

Wanneer een vrouw maandelijks klachten heeft rondom de menstruatie is het symptoom- onderdrukking in optima forma om ’dan maar aan de pil’ te gaan. Het zou net zo onzinnig zijn om iemand met hardnekkige klachten aan de voet, voor te stellen om de voet dan maar te amputeren.

Slecht slapen heeft een reden of meerdere redenen. Gebruik van een slaappil kan op korte termijn even functioneel zijn, maar is op termijn geen oplossing omdat het de oorzaak niet aanpakt. Slecht slapen is een symptoom, een signaal dat verwijst naar een oorzaak c.q. oorzaken en die kunnen divers zijn. In veel gevallen is een deskundige nodig om die oorzaken op te sporen en aan te pakken. Tenslotte hebben de meeste mensen voor hun auto ook een vakgarage nodig.

Veel schildklierproblemen ontstaan door serieuze tekorten van de mineralen jodium, selenium, magnesium en zink. Waarom dan een leven lang synthetische hormonen slikken in plaats van de oorzaak aanpakken.

Het is geweldig nieuws dat er een initiatief is gestart voor een nieuw soort verzekering: een ‘Gezondheidsverzekering’. We moeten weer leren denken en handelen vanuit gezondheid en dat veronderstelt een oorzakelijke aanpak, preventie en gezondheidsbevordering. Voor wie dat wil, ga naar: http://www.gzvz.nl.

(Eerder gepubliceerd in “Blik op Zeewolde”, aug. 2014)

Wat mag een extra levensjaar kosten?

Er is al veel over geschreven de laatste maanden. Wat mag een extra levensjaar bij een chronisch ziekte patiënt nog kosten? De vraag dringt zich op, volgens de medische specialisten, vanwege de nog steeds stijgende kosten in de gezondheidszorg.

Het lijkt een bizarre vraagstelling. Hoe kun je een levensjaar van een mens uitdrukken in economische grootheden? Zijn we al zo diep gezonken? Voor ieder die het verlies van een innig geliefd persoon heeft ondervonden moet dit als een gruwel klinken. In onze beleving is een extra jaar met onze geliefde, met ons chronisch zieke kind of onze chronisch zieke ouder, onbetaalbaar. Niet in geld uit te drukken.

Dat de discussie opduikt hoeft ons aan de ene kant niet te verrassen. Al jaren worstelt de overheid met onbeheersbare kostenoverschrijdingen in onze moderne gezondheidszorg. Daar komt de toenemende vergrijzing bij en alles met elkaar vraagt dat om bepaalde maatregelen teneinde verdere stijging van de toch al draconische kosten te vermijden.

Aan de andere kant wordt er één wezenlijke kant van de medaille consequent niet belicht. En daar gaat deze column over.

De oplossing ligt namelijk heel ergens anders. Niet bij het beknibbelen op behandel- en zorgkosten voor ernstig zieken mensen. Maar bij datgene wat de basis van ons gezondheidszorg stelsel zou moeten zijn, maar het niet is: gezondheidsbevordering en ziektepreventie. En denk nou niet dat dit een nog onontgonnen terrein is. Er is onnoemelijk veel wetenschappelijke kennis voorhanden om dit vorm te geven, alleen wordt het beleidsmatig geen ruimte gegund.

Honderden miljoenen zijn er te besparen, om nog maar te zwijgen over het voorkomen van menselijk lijden, door educatie, vroegtijdige screening van de mineralen- en vitamine toestand van ons lichaam, door tijdig aanvulling van tekorten, door terugdringen van de ziekmakende invloed van de voedingsindustrie. Het aan banden leggen van het gebruik van chemicaliën in onze leefomgeving. Het verbieden van reclame en advertenties die ziekmakende gewoonten aanprijzen en stimuleren. Door extra belastingheffing voor al die bedrijven die winstmaximalisatie jaar in jaar uit als eerste prioriteit zien en hun werknemers constant overbelasten.

De tomeloze drang naar meer, die zo kenmerkend is voor onze westerse wereld, levert als ongewenst bijverschijnsel ook een enorme toename van meer ongewenste gevolgen met zich mee.

Onze gezondheidszorg zou zelf, na een grondige diagnose, blootgesteld dienen te worden aan een ingrijpende operatie. Pas wanneer de gezondheidszorg weer wordt opgezet zoals het hoort, vanaf de basis, dus vanaf gezondheid. Pas dan kan er in het dure topsegment immens veel bespaard worden zónder dat er discussies hoeven te ontstaan als de huidige.

De platteland dokters in het oude China werden door de dorpelingen, waarvoor ze verantwoordelijk waren, betaald zoláng ze gezond waren. Als iemand ziek werd stopte de bijdrage. De arts had derhalve alleen maar belang bij gezonde mensen. Dát is pas wijsheid.

(Eerder gepubliceerd in “Blik op Zeewolde” sept. 2014)

Wat mag een extra levensjaar kosten?

Er is al veel over geschreven de laatste maanden. Wat mag een extra levensjaar bij een chronisch ziekte patiënt nog kosten? De vraag dringt zich op, volgens de medische specialisten, vanwege de nog steeds stijgende kosten in de gezondheidszorg.

Het lijkt een bizarre vraagstelling. Hoe kun je een levensjaar van een mens uitdrukken in economische grootheden? Zijn we al zo diep gezonken? Voor ieder die het verlies van een innig geliefd persoon heeft ondervonden moet dit als een gruwel klinken. In onze beleving is een extra jaar met onze geliefde, met ons chronisch zieke kind of onze chronisch zieke ouder, onbetaalbaar. Niet in geld uit te drukken.

Dat de discussie opduikt hoeft ons aan de ene kant niet te verrassen. Al jaren worstelt de overheid met onbeheersbare kostenoverschrijdingen in onze moderne gezondheidszorg. Daar komt de toenemende vergrijzing bij en alles met elkaar vraagt dat om bepaalde maatregelen teneinde verdere stijging van de toch al draconische kosten te vermijden.

Aan de andere kant wordt er één wezenlijke kant van de medaille consequent niet belicht. En daar gaat deze column over.

De oplossing ligt namelijk heel ergens anders. Niet bij het beknibbelen op behandel- en zorgkosten voor ernstig zieken mensen. Maar bij datgene wat de basis van ons gezondheidszorg stelsel zou moeten zijn, maar het niet is: gezondheidsbevordering en ziektepreventie. En denk nou niet dat dit een nog onontgonnen terrein is. Er is onnoemelijk veel wetenschappelijke kennis voorhanden om dit vorm te geven, alleen wordt het beleidsmatig geen ruimte gegund.

Honderden miljoenen zijn er te besparen, om nog maar te zwijgen over het voorkomen van menselijk lijden, door educatie, vroegtijdige screening van de mineralen- en vitamine toestand van ons lichaam, door tijdig aanvulling van tekorten, door terugdringen van de ziekmakende invloed van de voedingsindustrie. Het aan banden leggen van het gebruik van chemicaliën in onze leefomgeving. Het verbieden van reclame en advertenties die ziekmakende gewoonten aanprijzen en stimuleren. Door extra belastingheffing voor al die bedrijven die winstmaximalisatie jaar in jaar uit als eerste prioriteit zien en hun werknemers constant overbelasten.

De tomeloze drang naar meer, die zo kenmerkend is voor onze westerse wereld, levert als ongewenst bijverschijnsel ook een enorme toename van meer ongewenste gevolgen met zich mee.

Onze gezondheidszorg zou zelf, na een grondige diagnose, blootgesteld dienen te worden aan een ingrijpende operatie. Pas wanneer de gezondheidszorg weer wordt opgezet zoals het hoort, vanaf de basis, dus vanaf gezondheid. Pas dan kan er in het dure topsegment immens veel bespaard worden zónder dat er discussies hoeven te ontstaan als de huidige.

De platteland dokters in het oude China werden door de dorpelingen, waarvoor ze verantwoordelijk waren, betaald zoláng ze gezond waren. Als iemand ziek werd stopte de bijdrage. De arts had derhalve alleen maar belang bij gezonde mensen. Dát is pas wijsheid.

(Deze Column is eerder gepubliceerd in “Blik op Zeewolde”, sept. 2014)

Meer vraag naar hart- en vaatmedicijnen

Volgens het ANP zouden ruim 1 op de 4 mensen in Nederland medicijnen gebruiken om hart- en vaatziekten te voorkomen.

Een lucratieve business, dat moge duidelijk zijn. Het addertje onder het gras zit ‘m in het gebruik van de term “voorkomen”. Hiermee wordt de indruk gewekt dat het om een vorm van ziektepreventie gaat en dat is het beslist niet.

Er is overweldigend veel wetenschappelijk onderzoek voorhanden waaruit blijkt wat de werkelijke oorzaken zijn van veel hart- en vaataandoeningen. Factoren die liggen op het vlak van lifestyle, voeding, stressbeheersing etc. Geen van de interventies die in het ANP bericht worden bedoeld hebben in de verste verte maar iets te maken met deze oorzakelijke factoren. Het gaat om medicijnen die onderdrukkend werken op klachten die verband houden met zich ontwikkelende hart- en vaatziekten. Daarbij neemt de groep cholesterolverlagers een grote plaats in terwijl juist de wetenschappelijke onderbouwing van deze groep ‘genees’middelen uitermate dubieus is.

De overheid zou échte maatregelen kunnen nemen om hart- en vaatziekten m.b.v. de mensen zelf terug te dringen, maar dat vraagt om ándere stappen. Maatregelen die niet met gejuich zullen worden ontvangen door de grote farmaceutische bedrijven, om het maar eens eufemistisch uit te drukken.

Het simpele gegeven dat reeds meer dan 25% van de bevolking voor deze bedenkelijke actie in aanmerking komt, geeft wel aan hoe groot de noodzaak is om het roer eens écht om te gooien.

Het wordt tijd voor gezondheidsbevordering en hoe spijtig ook, daar speelt Big Pharma geen enkele rol.

Kankerpreventie (7)

In eerdere blogs over dit thema heb ik al benadrukt hoe belangrijk het is dat we een bepaalde balans nastreven in het leven. Eenvoudig gezegd, een balans tussen inspanning en ontspanning. Steeds weer blijkt dat in onze hectische tijd veel mensen het vermogen zijn kwijtgeraakt om duidelijk aan te voelen wat voort hen écht ontspanning is. 

Maar hoe onze dagen er ook uitzien, de meeste mensen zullen vooral afhankelijk zijn van het herstel gedurende de slaap. Zoals eerder opgemerkt is hierbij niet de vraag óf je slaapt alleen van belang, maar vooral de vraag of je voldoende herstelt tijdens de slaap. En dat laatste onttrekt zich doorgaans aan ons waarnemingsvermogen. 

Er is in de wetenschap veel onderzoek gedaan naar de relatie tussen de toestand van ons autonome zenuwstelsel, u weet wel de ‘actieve’ en de ‘rust’ modus, en hartslagvariatie. Met Hartslagvariatie bedoelen we de variatie in de intervallen tussen de hartslagen. Ook wel HRV genoemd (Heart Rate Variability).

 

Het Finse bedrijf Firstbeat is er in geslaagd om de top te bereiken in de ontwikkeling van een geavanceerd, gebruikersvriendelijke monitor (slechts 20 gram) waarmee gedurende 3-5 dagen en nachten continu de HRV van iemand kan worden geregistreerd. Het Nederlandse bedrijf Biocoherence heeft dit systeem naar Nederland gehaald en dit geeft de mogelijkheid om in uiteenlopende situaties de HRV van mensen over een langere periode te meten. Doordat mensen gedurende de meetdagen ook een logboek van belangrijke activiteiten bijhouden kan in de analyse een mogelijke relatie tussen gedrag en de toestand van het autonome zenuwstelsel inzichtelijk worden gemaakt. Doordat de meting dag en nacht plaats vindt en zo mogelijk naast werkdagen ook altijd een vrije dag omvat kan een gedetailleerd inzicht verkregen worden in de toestand van ons lichaam in vrije tijd, werktijd en gedurende de slaap. Het is een buitengewoon mooie methode om inzicht te krijgen in de vraag of iemand goed hersteld in de slaap, in welke mate en hoe lang. En daarmee ook of de mate van herstel binnen een etmaal voldoende is ten opzichte van de activiteiten. Met andere woorden is er sprake van een positieve energiebalans of wellicht een negatieve energiebalans. In dat laatste geval teert iemand dus i9n op zijn/haar reserves. 

Doordat het logboek de activiteiten van de meetperiode weergeeft kan een eventuele relatie tussen gedrag en vitaliteit inzichtelijk worden gemaakt. Hierdoor kunnen gerichte adviezen worden gegeven met betrekking deze relatie. 

In een tijd waarin veel activiteit en hoogst haalbare lijkt te zijn dienen we ons weer bewust te worden van de biologische noodzaak tot afwisseling met rust en herstel Ook dienen we weer bewust te worden van de invloed van welke activiteiten het herstel bevorderen of juist tegenwerken. In bepaalde gevallen kan alleen al de keuze voor het tijdstip van een activiteit verstrekkende gevolgen hebben voor de mate van herstel. In z’n algemeenheid is sporten gezond, maar ’s avonds later op de avond geeft het in de regel een vermindering van het herstel in de slaap.

De 72uurs HRV meting kan in het kader van gezondheidsbevordering en ziektepreventie in het algemeen en in geval van kankerpreventie in het bijzonder een cruciale rol spelen omdat het mensen inzicht geeft, en daarmee concrete handvaten, om ook op gedragsniveau (lifestyle) gezonde keuzes te maken. 

Om weer even terug te grijpen op de metafoor van de spier, onze lifestyle dient zodanig te zijn dat we voorkomen dat er in toenemende mate een overbelasting ontstaat, hierdoor zouden we namelijk hypoxie in de hand werken en creëren we een klimaat in ons lichaam waarbij kankercellen gemakkelijk kunnen ontstaan en overleven. 

Eerder schreef ik een aantal Columns over ‘Vermoeidheid” (op deze webblog te lezen). Energie is en blijft een belangrijke graadmeter voor ons welzijn. Er is niets mis met ‘moe voelen’ na een intensieve werkdag, maar het dient wel ‘gezond moe’ te zijn, zoals een patiënt het laatst omschreef. En na een nacht slaap dienen we weer energiek te zijn. Doorgaande vermoeidheid is een signaal dat we nooit mogen negeren, ook niet wanneer het regulier medisch geen enkele aanwijsbare oorzaak heeft.