Weeën-opwekkers niet zonder gevolgen voor de baby

september 13, 2011 door Wimsview 126 reacties

Het wordt wereldwijd zo langzamerhand zoveel gebruikt dat het inmiddels normaal gevonden wordt: als de bevalling niet lijkt door te zetten worden weeën-opwekkers gebruikt. Het betreft een synthetische vorm van het humane hormoon oxytocine.

Dit hormoon dat al in 1906 door de Britse onderzoeker Sir Henry Dale is ontdekt speelt een centrale rol bij het op gang komen van de bevalling (weeënactiviteit) en de toeschietreflex bij borstvoeding. Behalve voor gebruik bij de bevalling wordt het in de vorm van neusspray door talloze vrouwen gebruikt om de borstvoeding te reguleren, bijvoorbeeld met het oog op het afkolven van de moedermelk. Maar oxytocine is bepaald niet alleen een vrouwenhormoon dat actief is rond de bevalling en in de periode van de borstvoeding. Oxytocine komt bij zowel vrouwen als mannen voor en speelt een rol gedurende het hele leven. En niet zomaar een rol, maar een zeer belangrijke rol. Oxytocine vormt de centrale schakel in het systeem van ‘rust en verbondenheid’. Als volwassenen ervaren we de helende effecten van oxytocine wanneer we genieten van lekker eten, of een massage, of een intiem samenzijn met onze partner. Oxytocine heeft een angstverminderend effect. Het is een stof die vriendelijkheid en zorgzaamheid genereert. Ook stimuleert oxytocine seksueel gedrag. Er zijn sterke aanwijzingen dat oxytocine een positief effect heeft op wat we het ‘sociale geheugen’ noemen. Het heeft effect op de bloeddruk, de lichaamstemperatuur, de spijsvertering, de regulatie van de vochtbalans, groei en genezing van wonden, etc.

Is het wijdverbreide gebruik van synthetisch oxytocine zonder risico’s? Nee, dat is het niet. Bij tal van kinderen waarbij de geboorte met synthetisch oxytocine is opgewekt hebben we een ‘oxytocine blokkade’ kunnen vaststellen. Dit is goed te verhelpen, maar als het niet wordt aangepakt blijft deze blokkade een leven lang ‘storen’. Ook in de medisch/wetenschappelijke wereld worden kritische vragen gesteld bij het gebruik van synthetisch oxytocine, o.a. door Dr. Michel Odent en Dr. Gregory Saba. Deze laatste heeft een bijzondere hypothese over de gevolgen van synthetisch oxytocine gebruik op de baby. Het is bekend dat alle hormonen, en dus ook oxytocine, werken door aan te hechten aan een specifieke receptor, de oxytocine-receptor. Deze receptoren kunnen een verschillende mate van gevoeligheid hebben voor het hormoon. We zien dat bijvoorbeeld nadrukkelijk geïllustreerd bij Diabetes mellitus type II waar de insuline-receptoren een verminderde gevoeligheid hebben voor insuline, waardoor het hormoon z’n functie minder goed kan vervullen.

Volgens Dr. Saba is het eerste contact van de receptoren in de hersenen met het bewuste hormoon bepalend voor de gevoeligheid van de receptoren. Wanneer de receptoren met een overmaat aan oxytocine worden geconfronteerd, zoals het geval is bij een oxytocine-infuus bij de moeder, wordt de gevoeligheid a.h.w. naar beneden toe bijgesteld, ze worden sterk verminderd gevoelig voor oxytocine.  In de latere fase wanneer het lichaam zelf normale concentraties oxytocine gaat produceren kunnen de verminderd gevoelige receptoren dit niet oppikken en blijft dus het oxytocine effect te laag bij een normale oxyticine productie. Als we bedenken hoe belangrijk oxytocine is voor de reeds genoemde processen is dit bepaald een zorgelijke situatie.

Onderzoek heeft uitgewezen dat wanneer autistische mensen een kunstmatige toediening van oxytocine krijgen, ze gemakkelijker sociale contacten aangaan. De wereld is ontegenzeggelijk veel stressvoller geworden, maar het lijkt erop dat we een groot aantal mensen vanaf de geboorte de mogelijkheid hebben ontnomen om adequaat op deze stress te reageren, met alle gevolgen van dien.

Onze observaties geven grond voor het vermoeden dat het mogelijk is om met behulp van een homeopatische bereiding van oxytocine de oxytocine-receptoren te resetten.

Wanneer uw kind geboren is d.m.v. het gebruik van een synthetisch oxytocine en uw kind lijdt aan één of meer van de volgende problemen, dan is het resetten van de oxytocine receptoren een eerste voor de hand liggende stap:

1. AD(H)D

2. PDD-NOS

3. Asperger

4. ASS

5. Dyslexie

6. ODD

7. Anorexia nervosa

Voor meer informatie over de werking van Oxytocine: lees het boek van Dr. Moberg “De oxytocine FACTOR“.